نور، یکی از بنیادی‌ترین عناصر در شکل‌گیری فضاهای معماری است؛ عنصری که حضور یا نبود آن می‌تواند تجربه‌ی کاربر از یک بنا را به‌طور کامل دگرگون کند. نور نه‌تنها ابزار دیدن، بلکه وسیله‌ای برای درک، حس، و تجربه‌ی فضاست.
از دوران باستان تا معماری معاصر، معماران همواره به دنبال یافتن راه‌هایی بوده‌اند تا از نور به‌عنوان بخشی از زبان طراحی خود بهره بگیرند. ترکیب هوشمندانه‌ی نور طبیعی و نور مصنوعی می‌تواند به خلق فضاهایی منجر شود که روح، هویت و عملکرد را به بهترین شکل در خود جمع کنند. در این مقاله، به بررسی رابطه‌ی میان نور و معماری از جنبه‌های زیبایی‌شناختی، فنی، عملکردی و روان‌شناختی می‌پردازیم و نگاهی به چالش‌ها و راهکارهای اجرایی در پروژه‌های ایرانی نیز خواهیم داشت.
